Czy można pokochać małe, niepozorne zwierzątko wyglądające jak patyk?
Okazuje się, że TAK! Małe owady zwane patyczakami, pomimo egzotycznego pochodzenia są popularnym zwierzątkiem na całym świecie. Takie właśnie wdzięczne egzemplarze odwiedziły nasze świetlicowe progi w zoologiczny czwartek wraz ze swoją panią-Mają Borysowską z klasy 1b.
Maja do prezentacji swoich maleńkich przyjaciół podeszła niezwykle profesjonalnie. Bardzo zaimponowała nam swoją wiedzą o hodowli i życiu patyczaków. Wyposażona w odpowiednią literaturę- o swoich zwierzątkach opowiadała z entuzjazmem, miłością i wypiekami na twarzy. Ewidentnie świadczy to o jej ogromnym poczuciu odpowiedzialności za ich życie i los, oraz uczuć, jakie żywi do swoich przyjaciół. Wiele się od niej nauczyliśmy o tych egzotycznych stworzonkach. Maja jest w posiadaniu patyczaków rogatych. Jest to gatunek pochodzący z Wietnamu. Samice tego gatunku osiągają ok.10cm, samce zaś ok. 7cm. Są gatunkiem niekłopotliwym w hodowli, mało wymagającym, który można amatorsko hodować w domu. Lecz aby robić to mądrze i odpowiedzialnie należy zapewnić im jak najlepsze warunki, aby nie wyrządzić im krzywdy. Maja przedstawiła nam dwa swoje patyczaki, które nazywają się Piorun i Płomień. Pomysł na takie zwierzątka przyszedł dość spontanicznie. Koleżanka i kolega Mai oraz jej brat Tymon- mieli hodowlę patyczaków. Gdy pewnego dnia z jajeczek wykluły się młode, postanowili oddać dwa z nich Mai i Tymonowi. Później w rodzinie pojawiły się kolejne dwa. Patyczaki to owady wyglądające jak patyk. Dlaczego? Bo są one mistrzami kamuflażu. Przybierają kolory w zależności od otoczenia, w którym żyją- od zielonego do brązowego. W warunkach domowych hodowane są w terrariach, lubią wysoką temperaturę i wilgotne powietrze. Terrarium na dnie powinno być wypełnione torfem lub włóknem kokosowym, aby utrzymać odpowiednią wilgotność. Do środka należy włożyć gałązki, aby owady mogły się po nich wspinać. Aby zwierzątka mogły pić, ścianki terrarium spryskuje się wodą. Ważna jest też wentylacja powietrza. Górna część terrarium powinna być zabezpieczona gazą, moskitierą, aby uniemożliwić owadom ucieczkę. Patyczaki są roślinożerne. Jedzą liście jeżyny, maliny, dębu, róży, truskawki, bzu, bazylii, melisy czy mięty. Zimą można karmić je roślinami uprawianymi w doniczkach lub stosować pokarm zamrożony latem. Te niezwykłe zwierzątka mało się ruszają. Raczej zamierają w bezruchu, reagują na drgania podłoża (nie lubią tego). Bardziej aktywne są nocą i w cieniu.
Z rodziną są od kilku miesięcy. Wbrew obawom niektórych, patyczaki rogate nie są w stanie zrobić człowiekowi krzywdy, dlatego bez obaw można brać je na ręce. Dużą ciekawostką jest wzrost patyczaków. Owady podczas wzrostu linieją, muszą zrzucić chitynowy pancerz, który nie rośnie razem z nimi. Zdarza się, że podczas wylinki zwierzątko traci kończynę. Nie ma się jednak czego obawiać, gdyż patyczakom kończyny odrastają. Tak też stało się w przypadku Pioruna. Patyczak zanim osiągnie dojrzałość płciową przechodzi kilka wylinek. Malutkie patyczaki na początku są zielone, zmieniają się później, upodabniając do otoczenia, co wymaga od nich dużego wysiłku.
Patyczaki Mai są urocze, zgrabne, długonogie istotki. Zafascynowały nas. Rodzinie sprawia wiele radości obserwacja zwierzątek. Wykonują one zabawne akrobacje na gałązkach, nawet Piorun sprawnie porusza się, pomimo braku jednej nogi. Maja jest bardzo przywiązana do swoich patyczaków. Pełna troski i obaw o ich zdrowie i życie podczas pobytu w świetlicy, zaglądała, czy wszystko jest w porządku i nic im nie dolega. Postawa pełna odpowiedzialności za zdrowie małych stworzonek.
Brawo Maju!
Dziękujemy rodzicom za możliwość obejrzenia tak cudownych i ekscytujących stworzonek. Mamy nadzieję, że podarowana im mięta będzie smacznym i zdrowym posiłkiem.
Beata Stefan, Iwona Kowalska
